De: Aroa
Un día en clase,cuando tenía un hambre terrible, me pregunté porque nos rugen las tripas. Con esta curiosidad ,os dejo este trabajo. Espero que os guste.
Aunque parezca ilógico, lo de tener hambre no se produce principalmente por el estómago. Hay personas que se les ha extraído este órgano, y sienten la necesidad de comer, por eso decimos que tenemos hambre.
El cerebro toma nota de toda cantidad de glucosa, grasas y muchos otros nutrientes, que están bajando a las reservas nutritivas de nuestro organismo. El primer síntoma es ligero, a veces tambien este primer síntoma puede ser en forma de dolor de cabeza, y termina con retortijones en el estómago.
Tambien influye la temperatura. Cuando hace calor, disminuye el apetito, porque necesitamos menos combustibles para mantener la temperatura corporal adecuada. Pero cuando hace frio, aumenta el apetito.
Hay personas que tienen reservas y aguantan sin comer, pero la mayoría estamos habituados a comer a unas horas determinadas, pero cuando nos pasamos de la hora de tomar esa comida, se produce lo que llamamos hambre.
¿ Porque nos rugen las tripas?
En medicina, el estos rugidos de tripas, se les llama borborigmos. Son ruidos gastrointestinales producidos por los movientos de los líquidos y gases, y este moviento se produce por la contracción coordinada del estómago e intestinos.
Estos ruidos, son algo normal,siempre los tenemos presentes en nuestro cuerpo, pero no los apreciamos porque son muy débiles y por eso no los escuchamos.
Con un fonendoscopio, aparato que se utiliza para escuchar principalmente los ruidos del corazón y pulmones, colocado en la altura del abdomen, podemos apreciar estos sonidos, pero cuando no se escucha durante muchos tiempo ese ruido, es mala señal, porque nos puede producir una parálisis o una obstrución intestinal.
El rugido del estómago puede darse durante la digestión de la comida o cuando estamos hambrientos.
Cuando decimos que tenemos hambre, se produce un reflejo de nervios parasimpático, es decir, se aumenta las contracciones y la segregación de fluidos. Estas contracciones y líquidos van unidos al estómago vacio, pero este a la vez está lleno de gas, entonces provoca unos rugidos.
http://es.encarta.msn.com/media_461535146_761572608_-1_1/Fonendoscopio.html
http://medtempus.com/archives/%C2%BFpor-que-rugen-las-tripas/
http://www.elaviso.com/comunidad/?ContentID=216
CIENCIAS NATURAIS E MATEMÁTICAS 1º e 2º ESO: recursos e curiosidades da ciencia.
martes, 16 de junio de 2009
lunes, 15 de junio de 2009
A Parálise do Sono
Irene de 1ºA ESO envíanos este interesante artigo.
O outro día botaron en Discovery Channel un documental sobre esta enfermidade, que nos pode pasar a todos pero que non temos conciencia de que é unha “enfermidade”. Desgraciadamente, cheguei xusto cando estaba a piques de rematar, así que decidín investigar e escribir un artículo para o blog, xa que me pareceu un tema interesante e curioso. Espero que vos guste.
¿Qué é?
- Trátase dunha condición muscular, na que, cando o individuo se atopa neste estado non pode moverse, pero ten conciencia do que está a ocurrir ao seu redor. Así, a persoa que está a sufrir unha parálise pode mezclar elementos ou alucinacións do sono con sensacións do entorno real, dando lugar a situacións de dificultade respiratoria, sensacións de afogo… Ademais, tamén se presentan unha serie de alucinacións que poden ser auditivas, visuais ou táctiles, ás veces o afectado pode ter a sensación de flotar ou levitar:
• As alucinacións auditivas: poden ser moi diversas, dende sons como pasos, zumbidos, silbidos… ata voces descritas polos afectados como intelixibles, noutro idioma. Cando se trata do seu idioma, son mensaxes moi directas como ameazas, ordes…
• As alucinacións visuais: ao igual que as auditivas, éstas poden ser diversas. Normalmente, atópanse figuras de persoas ou incluso animais vestidos de negro, pero cando o individuo sinte máis medo é cando a aparición trátase dun ser imaxinario como pantasma, demo…
• As alucinacións táctiles: son as experiencias máis comunes, e que ás veces poden chegar ao punto de que a persoa síntese agredida por medio de golpes, estrangulamentos, etc. Ademais, dáse un fenómeno denominada como A Presencia, na que o afectado sinte que hai unha persoa no cuarto, oculto, fóra da súa vista e normalmente que esa Presencia ten unha intención malvada ou malévola.
¿É común esta “enfermidade”?
É moi común, de feito no 50% das persoas, dáse esta situación polo menos nunha vez na súa vida.
¿Qué se debe facer para combatila cando está en proceso?
O primeiro de todo é relaxarse, pechar os ollos e respirar profundamente. Despois inténtase empezar a mover lentamente as extremidades do corpo, comenzando polos dedos.
Fontes:
http://es.wikipedia.org/wiki/Par%C3%A1lisis_del_sue%C3%B1o
http://foros.hispavista.com/problemas_psicologicos/621/124761/m/paralisis-del-sue%C3%B1o/
http://www.saludymedicinas.com.mx/nota.asp?id=1914
Documental da Discovery Channel.
O outro día botaron en Discovery Channel un documental sobre esta enfermidade, que nos pode pasar a todos pero que non temos conciencia de que é unha “enfermidade”. Desgraciadamente, cheguei xusto cando estaba a piques de rematar, así que decidín investigar e escribir un artículo para o blog, xa que me pareceu un tema interesante e curioso. Espero que vos guste.
¿Qué é?
- Trátase dunha condición muscular, na que, cando o individuo se atopa neste estado non pode moverse, pero ten conciencia do que está a ocurrir ao seu redor. Así, a persoa que está a sufrir unha parálise pode mezclar elementos ou alucinacións do sono con sensacións do entorno real, dando lugar a situacións de dificultade respiratoria, sensacións de afogo… Ademais, tamén se presentan unha serie de alucinacións que poden ser auditivas, visuais ou táctiles, ás veces o afectado pode ter a sensación de flotar ou levitar:
• As alucinacións auditivas: poden ser moi diversas, dende sons como pasos, zumbidos, silbidos… ata voces descritas polos afectados como intelixibles, noutro idioma. Cando se trata do seu idioma, son mensaxes moi directas como ameazas, ordes…
• As alucinacións visuais: ao igual que as auditivas, éstas poden ser diversas. Normalmente, atópanse figuras de persoas ou incluso animais vestidos de negro, pero cando o individuo sinte máis medo é cando a aparición trátase dun ser imaxinario como pantasma, demo…
• As alucinacións táctiles: son as experiencias máis comunes, e que ás veces poden chegar ao punto de que a persoa síntese agredida por medio de golpes, estrangulamentos, etc. Ademais, dáse un fenómeno denominada como A Presencia, na que o afectado sinte que hai unha persoa no cuarto, oculto, fóra da súa vista e normalmente que esa Presencia ten unha intención malvada ou malévola.
¿É común esta “enfermidade”?
É moi común, de feito no 50% das persoas, dáse esta situación polo menos nunha vez na súa vida.
¿Qué se debe facer para combatila cando está en proceso?
O primeiro de todo é relaxarse, pechar os ollos e respirar profundamente. Despois inténtase empezar a mover lentamente as extremidades do corpo, comenzando polos dedos.
Fontes:
http://es.wikipedia.org/wiki/Par%C3%A1lisis_del_sue%C3%B1o
http://foros.hispavista.com/problemas_psicologicos/621/124761/m/paralisis-del-sue%C3%B1o/
http://www.saludymedicinas.com.mx/nota.asp?id=1914
Documental da Discovery Channel.
domingo, 7 de junio de 2009
Un neno de sete anos propón a solución para "desatascar" ao Spirit
Hai xa un tempo que o vehículo Mars Rover Spirit da axencia espacial Estadounidense NASA percorre a superficie marciana.
A finais de abril as súas rodas quedaron atrapadas en terreo brando impedindo o seu movemento.
Mentres os responsables do proxecto pensaban en solucións un neno de sete anos propuxo empregar o brazo da cámara a modo de trípode para elevar lixeiramente as rodas e poñelo en movemento. O rapaz mesmo enviou a nasa un debuxo explicativo. Parece que esa era unha das solucións que estaban barallando os científicos que localizaron ao rapaz para enviarlle un agasallo.
Para saber máis:
http://www.microsiervos.com/archivo/ciencia/ninio-7-anios-sugiere-forma-sacar-a-spirit-de-atasco.html
http://www.microsiervos.com/archivo/ciencia/spirit-atrapado-en-marte.html
http://marsrover.nasa.gov/home/index.html
http://marsandme.blogspot.com/
A finais de abril as súas rodas quedaron atrapadas en terreo brando impedindo o seu movemento.
Mentres os responsables do proxecto pensaban en solucións un neno de sete anos propuxo empregar o brazo da cámara a modo de trípode para elevar lixeiramente as rodas e poñelo en movemento. O rapaz mesmo enviou a nasa un debuxo explicativo. Parece que esa era unha das solucións que estaban barallando os científicos que localizaron ao rapaz para enviarlle un agasallo.
Para saber máis:
http://www.microsiervos.com/archivo/ciencia/ninio-7-anios-sugiere-forma-sacar-a-spirit-de-atasco.html
http://www.microsiervos.com/archivo/ciencia/spirit-atrapado-en-marte.html
http://marsrover.nasa.gov/home/index.html
http://marsandme.blogspot.com/
jueves, 4 de junio de 2009
Medindo a velocidade da luz cunha tableta de chocolate
Andrés H. de 1º ESO B envíanos este curioso experimento.
Saca do microondas o aro sobre o que xira o prato, para que este non poida rotar. Logo, pon no prato unha tableta de chocolate e hornéala á máxima potencia durante 90 segundos. Ao sacala, verás un par de buratos no chocolate que che permitirán medir a velocidade da luz.
A explicación. As microondas, ao estar confinadas, forman ondas electromagnéticas estacionarias. Estas son as responsables da parella de buratos. Mide a distancia entre eles -no noso caso, 6 cm- e multiplícaa por 2 e por 2.450.000 -a frecuencia das microondas-. Resultado: 294.000.000, unha cifra que expresada en m/s aproxímase ao valor da velocidade da luz que se obtén nos laboratorios de física (299.792.458 m/s).
Fonte: http://www.muyinteresante.es/index.php/ciencia/68/6797-icomo-se-mide-la-velocidad-de-la-luz-con-una-pastilla-de-chocolate
Saca do microondas o aro sobre o que xira o prato, para que este non poida rotar. Logo, pon no prato unha tableta de chocolate e hornéala á máxima potencia durante 90 segundos. Ao sacala, verás un par de buratos no chocolate que che permitirán medir a velocidade da luz.
A explicación. As microondas, ao estar confinadas, forman ondas electromagnéticas estacionarias. Estas son as responsables da parella de buratos. Mide a distancia entre eles -no noso caso, 6 cm- e multiplícaa por 2 e por 2.450.000 -a frecuencia das microondas-. Resultado: 294.000.000, unha cifra que expresada en m/s aproxímase ao valor da velocidade da luz que se obtén nos laboratorios de física (299.792.458 m/s).
Fonte: http://www.muyinteresante.es/index.php/ciencia/68/6797-icomo-se-mide-la-velocidad-de-la-luz-con-una-pastilla-de-chocolate
martes, 2 de junio de 2009
Por que o mar e salgado?
Aroa G. de 1ºA ESO mándanos esta interesante entrada
A auga do mar é aquela que se pode encontrar nos océanos e nos mares da Terra. É salgada pola concentración das sales minerais disoltas, principalmente proveñen das rochas que se poden ver na terra, un 55%. O océano contén un 97,25% do total da auga que forma a hidrofera, a parte acuática da terra.
Os 2/3 dos elementos químicos atópanse no mar. Hai seis componentes, que forman un 99% da composición dos solutos. Todos estes componentes son ions, que son uns átomos ou unha molécula cargada eléctricamente.
A salinidade é a sal disolta que hai nun corpo; é dicir, o contido de salino na auga ou na terra. De todos os mares abertos, o Mar Rojo, presenta a maior salinidad, un 40%, e o Mar Báltico é o que menor salinidad contén, un 6%.
Fonte hidrotermal
¿ Cómo chega ao mar ?
A auga cae sobre a terra, e esta contén dióxido de carbono que se atopa no aire de forma disolta. Isto provoca que a auga sea un pouco máis ácida, pola combinación do dióxido de carbono coa auga. A chuvia erosiona as rochas, o ácido disólvese sobre elas e logo convertese en ions, por exemplo cloruro e sodio, que son os compoñentes do sal,ata que finalmente deposítanse no arroios dos rios, chegando aos océanos. Os ions permancen longos periodos o que provoca que aumeten co paso do tempo, por exemplo; os ions que podemos atopar no mar son os cloruro e o sodio,que representan un 90% do total dos ions.
As erupcións submarinas
Fórmanse igualmente que nas erupcións terrestres. Xeralmente danse nos límites das placas tectónicas que se atopan baixo a agua. O magma baixo presión ascende polas gretas ou fisuras destas placas. A presión elevada da auga nas zonas de profundiades maiores a 2000 m provoca a a disolución dos gases. Se a lava chega a superficie terrestre, pode chegar a formar illas volcánicas. Esta é outra fonte de sales no mar
Fontes hidrotermais submarinas.
Son aberturas ou fisuras na corteza do planeta do que sae auga quente. Estas augas saen quentes nas profundidades da Terra, e son de interés centífico.
O motivo é que nas zonas que están preto destas fontes son máis productivas cas augas colindantes, e albergan un ecosistema extraodinario e diverso. A auga que mana destas fontes tamén é moi rica en sales minerais.
Flotando no mar morto
Fontes:
http://weblogs.madrimasd.org/ciencia_marina/archive/2008/03/28/87619.aspx
http://www.laflecha.net/canales/ciencia/noticias/investigadores-exploraran-fuentes-hidrotermales-submarinas
http://es.answers.yahoo.com/question/index?qid=20090304184256AAQnGEb
http://elpregunton.blogspot.com/2006/09/por-qu-el-mar-es-salado.html
http://es.wikipedia.org/wiki/Salinidad
http://es.wikipedia.org/wiki/Ion
http://es.wikipedia.org/wiki/Agua_de_mar
A auga do mar é aquela que se pode encontrar nos océanos e nos mares da Terra. É salgada pola concentración das sales minerais disoltas, principalmente proveñen das rochas que se poden ver na terra, un 55%. O océano contén un 97,25% do total da auga que forma a hidrofera, a parte acuática da terra.
Os 2/3 dos elementos químicos atópanse no mar. Hai seis componentes, que forman un 99% da composición dos solutos. Todos estes componentes son ions, que son uns átomos ou unha molécula cargada eléctricamente.
A salinidade é a sal disolta que hai nun corpo; é dicir, o contido de salino na auga ou na terra. De todos os mares abertos, o Mar Rojo, presenta a maior salinidad, un 40%, e o Mar Báltico é o que menor salinidad contén, un 6%.
Fonte hidrotermal
¿ Cómo chega ao mar ?
A auga cae sobre a terra, e esta contén dióxido de carbono que se atopa no aire de forma disolta. Isto provoca que a auga sea un pouco máis ácida, pola combinación do dióxido de carbono coa auga. A chuvia erosiona as rochas, o ácido disólvese sobre elas e logo convertese en ions, por exemplo cloruro e sodio, que son os compoñentes do sal,ata que finalmente deposítanse no arroios dos rios, chegando aos océanos. Os ions permancen longos periodos o que provoca que aumeten co paso do tempo, por exemplo; os ions que podemos atopar no mar son os cloruro e o sodio,que representan un 90% do total dos ions.
As erupcións submarinas
Fórmanse igualmente que nas erupcións terrestres. Xeralmente danse nos límites das placas tectónicas que se atopan baixo a agua. O magma baixo presión ascende polas gretas ou fisuras destas placas. A presión elevada da auga nas zonas de profundiades maiores a 2000 m provoca a a disolución dos gases. Se a lava chega a superficie terrestre, pode chegar a formar illas volcánicas. Esta é outra fonte de sales no mar
Fontes hidrotermais submarinas.
Son aberturas ou fisuras na corteza do planeta do que sae auga quente. Estas augas saen quentes nas profundidades da Terra, e son de interés centífico.
O motivo é que nas zonas que están preto destas fontes son máis productivas cas augas colindantes, e albergan un ecosistema extraodinario e diverso. A auga que mana destas fontes tamén é moi rica en sales minerais.
Flotando no mar morto
Fontes:
http://weblogs.madrimasd.org/ciencia_marina/archive/2008/03/28/87619.aspx
http://www.laflecha.net/canales/ciencia/noticias/investigadores-exploraran-fuentes-hidrotermales-submarinas
http://es.answers.yahoo.com/question/index?qid=20090304184256AAQnGEb
http://elpregunton.blogspot.com/2006/09/por-qu-el-mar-es-salado.html
http://es.wikipedia.org/wiki/Salinidad
http://es.wikipedia.org/wiki/Ion
http://es.wikipedia.org/wiki/Agua_de_mar
lunes, 1 de junio de 2009
Curiosidades
0,0000007 gramos pesa unha mota de po. Necesitaríanse 4,3 millóns destas partículas polvorientas para acadar o tamaño dunha pebida de uva.
3/4 partes é a proporción de bacterias que viven nos nosos intestinos e aínda non foron identificadas polos científicos.
20 son as caquiñas que produce ao día un ácaro do po e que resultan irritantes para os alérgicos.
100.000 bacterias por cm2 ten o ser humano na superficie da pel.
1.000.000 de células da pel se descaman e caen cada 40 minutos.
25 veces diminúe o número de bacterias sobre a pel logo dunha ducha escrupulosa. Ao saír da ducha, a poboación bacteriana pasa de 150.000 a 6.000. 35 por m3 é a cantidade máxima de microbios no aire permitida no quirófano, o ambiente máis limpo.
300 frascos enchidos de po expóñense no Museo do Po, en Boston. Conteñen mostras polvorientas recollidas de sitios soados, desde os zapatos de John Belushi ata a cama de Hugh Grant.
3.300 por cm3 é a densidad de gérmenes sobre o teclado do ordenador que se alimentan dos fragmentos de cabelos, pel descamada e outras menudencias que caen sobre a súa superficie.
25.000 por cm3 é a poboación de microbios que vive pegada ao micrófono do teléfono.
100.000.000 é o número de bacterias que eliminamos a través das feces cada día. Nos excrementos pódense identificar ata 70 especies diferentes destes microorganismos. 112.000.000 de bacterias expulsa a diario unha persoa con diarrea. Cen millóns son da especie Escherichia coli; 10 millóns son do xénero Campylobacter, 1 millón son salmonelas e outro millón, Vibrio cholerae.
1.000.000.000 de xermes agáchanse nunha esponxa de baño.
12.000.000.000 de litros de gas producen a diario os intestinos de toda a humanidade.
Fuente: Maldita Ciencia
3/4 partes é a proporción de bacterias que viven nos nosos intestinos e aínda non foron identificadas polos científicos.
20 son as caquiñas que produce ao día un ácaro do po e que resultan irritantes para os alérgicos.
100.000 bacterias por cm2 ten o ser humano na superficie da pel.
1.000.000 de células da pel se descaman e caen cada 40 minutos.
25 veces diminúe o número de bacterias sobre a pel logo dunha ducha escrupulosa. Ao saír da ducha, a poboación bacteriana pasa de 150.000 a 6.000. 35 por m3 é a cantidade máxima de microbios no aire permitida no quirófano, o ambiente máis limpo.
300 frascos enchidos de po expóñense no Museo do Po, en Boston. Conteñen mostras polvorientas recollidas de sitios soados, desde os zapatos de John Belushi ata a cama de Hugh Grant.
3.300 por cm3 é a densidad de gérmenes sobre o teclado do ordenador que se alimentan dos fragmentos de cabelos, pel descamada e outras menudencias que caen sobre a súa superficie.
25.000 por cm3 é a poboación de microbios que vive pegada ao micrófono do teléfono.
100.000.000 é o número de bacterias que eliminamos a través das feces cada día. Nos excrementos pódense identificar ata 70 especies diferentes destes microorganismos. 112.000.000 de bacterias expulsa a diario unha persoa con diarrea. Cen millóns son da especie Escherichia coli; 10 millóns son do xénero Campylobacter, 1 millón son salmonelas e outro millón, Vibrio cholerae.
1.000.000.000 de xermes agáchanse nunha esponxa de baño.
12.000.000.000 de litros de gas producen a diario os intestinos de toda a humanidade.
Fuente: Maldita Ciencia
Suscribirse a:
Entradas (Atom)